* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
امشب به رسم عاشقی یادی ز یاران میکنم
در غربتی تاریک و سرد ، از غم حکایت میکنم
امشب وجودم خسته است ، از سردی دلهای سرد
آیا تو هم در یاد من هستی در این شبهای درد ؟

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
شبی از شبها تو به من گفتی که شب باش . . .

من که شب بودم و شب هستم و شب خواهم بود به امیدی که تو فانوس شب من باشی . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
** /-/ * *
** /-/ * *
* * /-/ * *
شب شده ، نردبون گذاشتم بری سر جات بخوابی ماه من . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب
بدین سان خواب ها را با تو زیبا می کنم هر شب
تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه
چه آتش ها که در این کوه بر پا می کنم هر شب
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
امشب رها از زمان !
تنها به تو می اندیشم . . .
آهنگ های تکراری !
خاطرات تکراری !
و اشک های تکراری !
تکرار در بودن تو که هیچ گاه تکراری نمی شود !
این بی نهایت من است . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *